Koolhoven F.K.46
Deze Koolhoven F.K.46 heb ik gebouwd voor de
IIFI 2008. Het is een pistachio, een schaalmodel met een spanwijdte van maximaal 20,3 cm, erg klein dus.
De Koolhoven F.K.46 is een dubbeldekker met een grote vleugelkoorde. Dat levert een mooi vleugeloppervlak op, ongeveer 1½ dm2. Wel wennen, bouwen met 1x1 mm latjes. Het geeft mij tijdens het bouwen het gevoel dat het nooit sterk genoeg wordt.
Gelukkig was deze vrees niet terecht, het model is stevig genoeg gebleken.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Bespanning
Het model is bespannen met 5 micrometer dik gealuminiseerd mylar. Dit materiaal is veel lichter dan gelakt spanpapier en volledig lucht en lichtdicht. Omdat het wel heel erg glanst heb ik het vervolgens bespoten met een dunne laag zilver. Het resultaat is een lichte en volledig ondoorschijnende bespanning.
De oranje rompzijkant is gewoon japans spanpapier. De zwarte letters zijn met en inktjetprinter aangebracht. De zwarte letters op de bovenvleugel zijn gesneden uit zwart spanpapier.
Gegevens
Wat gegevens over het model:
- spanwijdte: 20 cm
- gewicht: 4,2 gram, zonder rubber
- rubbermotor: 1 lus van 1,25 mm (0,05"), gewicht 0,85 gram
- propellor: 4" Peck
Vliegen
Op 15 maart 2008 maakte het model zijn eerste vluchten, op de Internationale Indoor Fly In in Nijmegen. Eerst werd het model door de jury beoordeeld, voorat het mogelijk tijdens de eerste vluchten zou beschadigen. De jury was zeer positief, het model kreeg een tweede plaats voor de schaal beoordeling. De eerste plaats
op de jurytafel was voor de pistachio S.E.5a van Divs Masters, een model waarmee hij al meerdere malen de Engelse Nats heeft gewonnen.
Het model vloog na een paar kleine trim-aanpassingen perfect en haalde tijden van rond de 35 seconde. Dit was voldoende om uiteindelijk een eerste plaats te halen bij deze internationale wedstrijd!
In 2009 presteerde het model ook weer goed, maar bereikt toen "slechts" de 4e plaats. De langste officiële vlucht was 43 seconde. Bij deze wedstrijd raakte het model beschadigd en verdween in een schoenendoos om te wachten op reparatie.
2010
Voor de Interscale 2010 ben ik hieraan begonnen en ik heb nu de staartvlakken wat kleiner gemaakt zodat ze meer de schaalgrootte benaderen. Ook heb ik het hoogteroer verstelbaar gemaakt, dit levert weer wat punten op in de statische beoordeling.
De vleugels heb ik nieuw gebouwd van heel dun balsa, ondersteund met wat ribjes. Op de foto kan je zien hoe transparant dat dunne balsa is. De onderzijde van de vleugels en stabilo laat ik onbespannen in de hoop het vlieggewicht nog wat lager te krijgen.
 |
 |
 |
2011
Helaas was het bovenstaande experiment niet echt geslaagd. Het bespannen van de bovenzijde van de vleugels met mylar gaf toch geen mooi oppervlak, er bleven wat golvingen zichtbaar. En ook het gewicht was geen verbetering. En de staartvlakken waren enkelzijdig bespannen ook niet mooi te krijgen: of niet strak bespannen, of niet recht... Tijd dus voor een nieuwe poging!
De staartvlakken en vleugeltips heb ik nu gelamineerd met 3 lagen 0,35 mm balsa. De ribben zijn gesneden uit licht 0,6 mm balsa. Het gewicht is nu mooi laag: 0,5 gram voor de hele constructie. Bespannen ga ik nu doen met zilverkleurig Esaki. Dit is vrijwel niet met water te spannen te zijn, wat voor de zeer lichte constructie van deze nieuwe poging een voordeel zal zijn.
 |
 |
 |
Om te zorgen dat het tissue mooi vlak is voordat het op de staartvlakken gaat
laat ik het eerst spannen op een spanraam. Dit is een rechthoek van 5x5 mm
vurenhout waar een kwart vel Esaki op wordt gelijmd. Dit wordt dan nat gespoten
waarbij opvalt dat de water druppels gewoon op het tissue blijven liggen. Pas na
lang wachten begint het langzaam in het papier te trekken. Wanneer het geheel
gedroogd is klinkt het als een trommelvel, dus nat spannen kan toch wel met dit
papier.
Op het gespannen papier worden nu de staartvlakken gelijmd. Ik heb hiervoor schellak gebruikt omdat dit geen water bevat en niet te snel droogt. Om het netjes vlak te laten drogen heb ik op de staartvlakken wat gewicht gelegd. Het stabilo kon vervolgens ruim worden uitgesneden en de overstekende randen heb ik om de constructie heen gevouwen. Omdat het kielvlak en roer dubbelzijdig worden bespannen, moesten deze op het spanpapier worden omgedraaid en vervolgens aan de andere zijde worden vastgelijmd.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Nu tijd om de vleugels met spanpapier te bekleden. De ondervleugels heb ik uit de vrije hand met het voorgespannen papier bekleed. Het resultaat is redelijk, maar echt enthousiast ben ik hier niet over. Een van de vleugels heeft toch nog te veel kreukels naar mijn zin. Een volgende zet is het gebruiken van een mal om de vleugel op te plaatsen zodat deze goed in model blijft tijdens het bekleden. In de mal heb ik ook alvast de V-stelling en tipverdraaiing aangebracht. Voor het bespannen gebruik ik nu gen voorgespannen spanpapier, maar bevochtigd "vers" spanpapier. Door de mal blijft het geheel goed in model, maar het is afwachten hoe de vleugel zich houdt wanneer hij van de mal af komt...
 |
 |
 |
